Dag 5: Oban: de eerste distilleerderij & de haven

Lieve kijkbuiskinderen oftewel beste lezers van ons reisverslag. Allereerst mijn (jorg) excuus voor het uitblijven van het verslag van vrijdag, maar hier was een goede reden voor. Nadat we een mooie reis hadden gemaakt en lekker hadden gegeten (ik vertel straks de details) heb ik geprobeerd in de hotelkamer het verslag te schrijven. Nadat ik 3 x met mijn hoofd op de laptop wakker werd en volgens mij een toetsenbord in mijn gezicht had staan heb ik het opgegeven. Maar niet getreurd, hier komt alsnog het verslag!

Zo zit je ’s ochtends nog aan het ontbijt in de Holiday Inn en zit je ’s avond in het super mooie plaatje Oban. Oban, hoor ik de wiskey vrienden onder ons denken… ja ja we verblijven letterlijk om de hoek bij de befaamde distilleerderij Oban! Morgen gaan we deze ook bezoeken omdat ze vandaag jammer genoeg geen plek meer hadden…. We kunnen niet wachten! De reis van Greenock naar Oban verliep soepel. Even opzadelen en na een tankje bijgevuld te hebben, het gas open draaien en op naar Oban.

De reis naar Oban was super. We hadden een hele mooie zonnige en windvrije dag wat, als je een op motor zit wel, erg comfortabel is. Lekker door de bergen heen gescheurd en met een mooie snelheid. Het eerste stuk was ff een uitdaging (de wegen zijn soms zo slecht en klein) maar met de skills van Sab die voorop rijdt was dit allemaal geen probleem. De ritjes in het Schotse blijven een beleving op zich, zo heb je de geuren: de ene keer vers gemaaid gras of eikenhouten openhaard of langs de kust het zilte waarover ik eerder al schreef en me afvroeg of iedereen er een fan van zou zijn, iedere keer een andere geur beleving. Dan heb je de natuur, die veranderd zo’n beetje ieder kwartier. Wat echt opmerkelijk is zijn de immense rododendron struiken langs de weg die vol in de bloei staan, verschrikkelijk mooi!

Eenmaal aangekomen in de havenstad Oban hebben we snel onze kamer opgezocht en een mini slaapje gedaan. Dit was met een kleine vertraging door een of ander dronken Engels wijf van 60+ dat de gang over aan het schreeuwen /schelden was, maar een kniesoor die daar een probleem van zou maken dus vielen we snel in slaap. De zuurstofrijke omgeving maakt je namelijk vrij slaperig na een ritje. Nadat we weer up-and-running waren hebben we het dorpje onveilig gemaakt dan hoe kan het ook anders en lekker sandwich te nuttigen aan de havenkant en vervolgens na een rondje lopen een pub in te schieten. De Ale’s en Lagers moet je niet achterwege laten. De extra Cold Guinness was een plezier voor de smaakpapillen, Sab d’r Belhaven Best was ook echt een straf.

Zo’n borrel maakt hongerig en besloten we een restaurant op te zoeken. We streken neer bij www.eeusk.com een super vis restaurant, want daar staat deze havenstad om bekend. Onze start was (natuurlijk) met oesters en daarna overheerlijke vis, ja het genieten is hier niet zo moeilijk. Nadat we gegeten hadden en de laatste slokjes dessertwijn verdwenen waren hebben we nog een rondje langs de haven gedaan om vervolgens te landen op het terras van het hotel. Wat moet je op dat moment nog doen terwijl je de zon langzaam ziet wegzinken in het water, juist een zelfgeorganiseerde wiskey proeverij….. diverse mooie en minder mooie passeerden de revue. De Glenknichi (als we het goed schrijven) was er een die goed uit de test kwam.

Wat ook leuk is als je tijdens de reis spontaan mensen tegen komt van de overtocht, die een busreis aan het maken waren. Gezellig bijkletsen en ervaringen uitwisselen. Wat is die kans dat je elkaar nog en keer tegen komt….

Onder het genot van de proeverij was de volgende route alweer gemaakt…. Next Stop Drumnadrochid!! Oftwel Nessie here we come!

Tot het volgende verslag, veel liefs

J & S